ခ်စ္သူအတြက္ (၃)

ခ်စ္သူေတြအတြက္ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတ အမည္နာမကိုယ္စီရွိတတ္ၾကတာ သဘာ၀ပါပဲေနာ္။ ကိုယ္နဲ႕မင္းမွာလည္း ခ်စ္ျခင္းအနက္ကို သက္ေသျပတဲ့ ေ၀ါဟာရေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ မင္းမွတ္မိေနဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။

“နင္၊ ငါ၊ ခင္ဗ်ား၊ က်ဳပ္” ေတြ ႏႈတ္က လႈိင္လႈိင္ၾကီး သံုးႏိုင္ခဲ့ၾကေတာ့ ကို္ယ့္ရင္ထဲမွာ တနင့္နင့္ ခံစားရသလို မင္းလည္း ထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုမွ ခ်ဳပ္တည္းလို႕ မရႏိုင္တဲ့ ေပါက္ကြဲမႈ သံစဥ္ေတြဟာ ႏွလံုးသားကို ရိုက္ခတ္ထုႏွက္လိုက္သလိုပါပဲ။ နာက်င္လိုက္တာ။

ကိုယ္ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာအဘိဓာန္ထဲမွာ အဲဒီအသံုးအႏႈန္းေတြ ထည့္သြင္းမထားခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမွာလဲ။ ခ်စ္သူေတြဆီကို မလိုလားအပ္တဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ လက္ေဆာင္မေပးဖို႕ အဘိဓာန္ၾကီး ေတာင္းပန္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ ေဒါသ၊ မာန နဲ႕ သံသယေတြေလ။

ႏွလံုးသားဆိုတာ အင္မတန္ထိရွလြယ္တဲ့ အစုပစၥည္းတစ္ခုေပါ့။ သူ႕မွာ ေဒါသကို လက္ခံယူဖို႕ အင္အား မရွိပါဘူး။ သံသယကို ေျဖရွင္းျပဖို႕ အခြင့္ေရးမရွိပါဘူး။ မာနကို ရင္ဆိုင္ဖို႕ စြမ္းရည္လည္းမရွိပါဘူး။ သူ႕မွာရွိတာကေတာ့ မ်က္ရည္လို႕ေခၚတဲ့ ႏွလံုးေသြးေတြပါ။

ႏွလံုးေသြးဟာ က်ား / မ ရယ္လို႕ မေရြးပါဘူး။ ဒဏ္ရာရရင္ေတာ့ က်လာမွာပဲ။ ကို္ယ္ေလ အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အဘိဓာန္စာအုပ္တစ္အုပ္ သီးျခားခြာထုတ္ ျပဳစုခ်င္လိုက္တာ ခ်စ္သူ။ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ ႏွလံုးသားကို ထိခိုက္ေစေသာ ေ၀ါဟာရေတြ လံုး၀မပါေစရဘူး။ အမုန္းဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုလည္း အထူးသတိထား ဖယ္ရွားပစ္ခဲ့မယ္။ ေရွ႕တန္းတင္ထားခ်င္တာက အၾကင္နာပဲ။

ဒါေပမယ့္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ခြင့္ မရႏိုင္တဲ့ ယုတၱိမဲ့စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း တစ္မ်ဳိးပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဘိဓာန္ထဲက လြမ္းဆြတ္ျခင္းလက္ေဆာင္ကို ကိုယ္လွလွၾကီး ရခဲ့တာေပါ့။